A strange feeling, I cannot collect my thoughts.
I have lots of thoughts about my life. My last
experience pushed me to look at my life from a different perspective. The worst
part is that at this time, I realized how difficult and complicated life is.
There are so many things that I would like to do in my life but I'm afraid I
won’t have enough time. It's scary how time flies. I feel a lack of motivation
and I do not know why.. I want to develop myself, do something creative, but
finally it happens that I do nothing. And yeah, that’s pretty sad.
I’ve searched a little on the internet and I found
this:
Procrastination.
‘In psychology, procrastination refers to the act
of replacing high-priority actions with tasks of lower priority, or doing
something from which one derives enjoyment, and thus putting off important
tasks to a later time. In accordance with Freud, the Pleasure principle (psychology)
may be responsible for procrastination; humans do not prefer negative emotions
and handing off a stressful task until a further date is enjoyable. The concept
that humans work best under pressure provides additional enjoyment and
motivation to postponing a task. Some psychologists cite such behaviour as a
mechanism for coping with the anxiety associated with starting or completing
any task or decision. Other psychologists indicate that anxiety is just as
likely to get people to start working early as late and the focus should be
impulsiveness. That is, anxiety will cause people to delay only if they are
impulsive.
Is in my case really about procrastination?
Recently I feel a strong fear of my future. It is
my last year of study. I have to write a master thesis. What will happen then?
What should I do? Stay in Poland or go abroad and start another course at
University? Or maybe I should drop everything and go for a trip around the
world? You have only one life so live
your life to the fullest. That’s a good idea, but if you don’t know how to
live, then it might be a bit problematic.
“If you
can’t run a mile, then run a block. Stop when you’ve done that and the next
time try two blocks... personal stories of triumph can bolster people’s spirits
for years.” Piers Steel.
I will keep it in mind.
Dziwne
uczucie, nie potrafię pozbierać swoich myśli.
Mam
mnóstwo przemyśleń dotyczących mojego życia. Moje ostatnie doświadczenia pozwoliły
mi spojrzeć na życie z nieco innej perspektywy. Najgorsze jest to, że co raz to
bardziej uświadamiam sobie jak bardzo trudne i skomplikowane jest życie. Jest
tyle rzeczy , które chciałabym w swoim życiu zrobić i boję się, że nie
wystarczy mi czasu. To straszne jak czas szybko upływa. Odczuwam totalny brak motywacji i nie wiem
czym to jest spowodowane. Chcę się rozwijać, robić coś kreatywnego, ale czuję,
że braknie mi czasu i w końcu bywa tak, iż nie robię nic.
Pogrzebałam
trochę w Internecie i znalazłam:
Prokrastynacja.
„Prokrastynacja
to nieprzyjemne i kłopotliwe zjawisko z dziedziny psychologii. Polega na
patologicznym wręcz odwlekaniu czynności, na których prokrastynator powinien
się skupić w danej chwili, na rzecz zajęć bardziej przyjemnych lub mniej
kłopotliwych. Według profesor psychologii Clary Lay, prokrastynacja ma miejsce,
gdy między zamierzonym a faktycznym czasem wykonania pracy, pojawia się wyraźna
luka.”
Czy w
moim przypadku naprawdę chodzi o prokrastynację?
Ostatnio
odczuwam silny lęk przed moją przyszłością. Został mi ostatni rok studiów. Mam
do napisania pracę magisterską. Co będzie potem? Co powinnam zrobić? Zostać w
Polsce, czy może wyjechać za granicę i zacząć inne studia? A może rzucić wszystko
i wyjechać na rok dookoła świata? W końcu mamy tylko jedno życie…
„Jeśli
nie możesz przebiec na jednej mili, spróbuj przebiec blok. Zatrzymaj się, gdy
już to zrobisz i następnym razem spróbuj dwa bloki ... osobiste historie
triumfu mogą umocnić Cię na duchu na wiele lat”. Piers Steel.
Zapamiętam.
